در شرکتهای سهامی، سرمایه ممکن است به صورت سهام با نام عرضه شود. در این صورت دارنده سهم معلوم و مشخص است و در محل شرکت دفتری وجود دارد که شماره ردیف سهام و نام دارنده در آن ذکر شده و صاحبان سهام از روی شماره ردیف هر سهم مشخص میشوند.
انتخاب سهام با نام به این علت است که شرکت تمایل دارد شرکاء خود را بشناسد و سیاست تجاری آن ایجاب میکند که بداند سهام شرکت در دست چه اشخاصی است. سابقاً شرکتهای سهامی اغلب دارای سهام بی نام بودند و سهام با نام کمتر وجود داشت. ولی در چنگ بین المللی ۱۹۱۴-۱۹۱۸ در شرکتهای بزرگ اروپا که اقتصاد کشور را اداره مینمودند، کشورهای متخاصم در کشورهای یکدیگر مبادرت به خرید سهام بی نام به منظور جاسوسی یا اخلال در امر شرکت نمودند. از آن جهت این قبیل شرکتها بیشتر سهام خود را به سهام با نام تبدیل نمودند.
در شرکت های سهامی گاهی سهام آنها تماماً بی نام و گاهی کلاً با نام و بعضی اوقات قسمتی از سهام با نام و بقیه بی نام است و این موضوع به سیاست اقتصادی شرکت ارتباط دارد، سهام با نام را اغلب اشخاصی تهیه میکنند که کمتر قصد انتقال سهام را دارند. زیرا تشریفات انتقال آنها از سهام بی نام بیشتر است.
ماده ۴۰ اصلاحی قانون تجارت مقرر میدارد:
انتقال سهم با نام باید در دفتر ثبت سهام شرکت به ثبت برسد. انتقال دهنده یا وکیل یا نماینده قانونی او باید انتقال را در دفتر مزبور امضاء کند.
پس در صورتی که سهام با نام مورد انتقال واقع شود تشریفات انتقال بعمل نمیآید مگر این که صاحب سهم شخصاً یا وکیل او در مرکز شرکت حاضر و در دفتر ثبت سهام ستون انتقالات را امضاء و خریدار جدید را معرفی نماید.
در شرکت سهامی خاص ممکن است فروش سهام با نام موکول به موافقت هیئت مدیره یا مجمع عمومی باشد ولی به موجب ماده ۴۱ قانون در شرکت سهامی عام نقل و انتقال سهام نمیتواند مشروط به موافقت مدیران شرکت و یا مجمع عمومی صاحبان سهام باشد.
ماده ۳۰ قانون مقرر داشته:
مادام که تمام مبلغ اسمی هر سهم پرداخت نشده صدور ورقه سهم بی نام یا گواهی نامه موقت ممنوع است. به تعهد کننده این گونه سهام گواهی نامه موقت با نام داده خواهد شد که نقل و انتقال آن تابع مقررات مربوط به نقل و انتقال سهام با نام است.