براساس ماده ۳۰۷ قانون تجارت: سفته در قانون تجارت سندی است که به موجب آن امضاءکننده تعهد میکند مبلغی در زمان معین یا عندالمطالبه در وجه حامل یا شخص مشخص و یا به حواله کرد آن شخص کارسازی نماید. سفته باید شامل مراحل ذیل باشد:
- امضا یا مهر متعهد
- تاریخ تحریر و ایجاد تعهد
- مبلغی که باید تأدیه شود
- گیرندهی وجه
- تاریخ پرداخت
فرق بین برات و سفته در قانون تجارت
فرق بین سفته و برات به شرح زیر است:
- در برات حداقل نام سه نفر باید ذکر شود و در آن دهندهی برات و گیرندهی وجه و براتگیر باید معلوم شود اما در سفته قید دو نفر (تعهد و متعهدله) کافی است و به این علت تشریفاتی که در برات برای رساندن به رویت براتگیر و قبولی او مقرر است در سفته وجود ندارد.
- در برات وجود محل، اهمیت ویژهای دارد و به علت شرحی که گذشت هرزمان گیرندهی برات در موقع خود، مطالبه یا اعتراض نماید آثاری بر آن مقرر است ولی در سفته چون متعهد و دهندهی قبض یک نفر است وجود محل اهمیتی نخواهد داشت.
- معاملات برواتی را قانون جزء معاملات تجارتی میداند حتی اگر بین غیرتاجر باشد اما سفته اگر بین غیرتاجر بوده و برای عمل تجارتی نباشد، هر چند از حیث ضمانت و ظهرنویسی و وصول مانند برات است ولی ذاتاً عمل تجارتی نیست.
قواعد مشترک بین برات و سفته در قانون تجارت
همه مقررات در مورد بروات تجارتی در مورد سفته نیز باید رعایت شود بجز قوانینی که مختص برات است و در سفته صدق نمیکند که اصول آن عبارتند از:
- سفته مانند برات ممکن است به وعده یک یا چند روز و یک یا چند ماه باشد و احکام راجع به موعد برات در سفته نیز جاری است.
- سفته مثل برات مورد انتقال واقع میشود و انتقال به وسیلهی ظهرنویسی به عمل میآید.
- ظهرنویسها یا نویسنده (متعهد) در مقابل دارندهی آن مانند برات مسئولیت تضامنی دارند.
- در مورد ورشکستگی احکام راجع به بروات در مورد سفته هم رعایت میشود.
- در قسمت مربوط به «پرداخت» آنچه که مختص برات نباشد در مورد سفته نیز باید رعایت شود.
- تأدیه وجه سفته هم مانند وجه برات ممکن است به واسطه شخص ثالث باشد در این صورت رعایت مواد مربوط به برات لازم است.
- حقوق و وظایف دارنده سفته (جز آنچه که مخصوص برات است) مانند برات میباشد.
- در مورد عدم تأدیه وجه سفته هم مانند برات مبادرت به اعتراض میشود.
- قوانین خارجی که در برات ذکر شد، در سفته هم باید رعایت شود.